Dag 11

Marenes plage -Rochefort

Vandaag een heel andere rit dan de voorgaande dagen. Minder afschuwelijk steile hellingen zoals bij de ontzagwekkende duinen, gewoon geleidelijk klimmen. Al vlug na ons vertrek van het rustieke plekje op de camping zagen we de kerktoren van Marenes boven de groene velden op doemen. Door dat we een afslag misten en daar door 4 km extra reden konden we de kerk ook nog een keer vsn dichtbij bekijken. Wat volgde was een rit door een “giethoorn-achtig” landschap met waterpartijen, opvliegende blauwe reigers, spiedende buizerds, dartele vissen en trotse ooievaars. Maar zonder mensen. Als toetje van de dag namen we tegen het einde van de rit, deze keer wel de tijd om af te stappen bij een langs gelegen kasteel. Waarbij we de gisteren gekregen meloen, gezeten op onze comfortabele stoeltjes nog net niet met schil en al op aten.

Dag 10

Soulac sur Mer - Marenes plage

Laat mij nou niemand weer beginnen over die arrogante Fransen. Toen we na onze lunch in Royan een groente/fruit kraam zagen stapte we af om onze voorraad aan te vullen, twee tomaten en twee nectarines. Plots pakte de eigenaar een galia meloen in zijn handen en gebaarde mij een groepsfoto te maken van Annelies en hem. Met een zwierig gevaar overhandigde hij de vrucht aan ons en wenste ons Bonne voyage.

Dag 9

carcans plage soulac sur Mer

Berg op berg af. Stuivertje wisselen met inhalen van 4 Franse meiden. Bij derde ontmoeting op strand groepsfoto gemaakt. Zeker moment dreigden we een hardloper in te halen. Steeds opnieuw wanneer ons tempo beneden de 14 km/h zakte werd de onderlinge afstand echter groter. Dus nog maar een keer met de tenen op de pedalen. Toen we hem op het strand ontmoette was zijn verklaring: jullie hebben veel meer massa dan ik, en dat compenseer ik op de stijgingen.

Dag 8

Cap Ferret-Carcans plage

Ik moest bij het opstaan vandaag denken aan Toon Hermans de man die 40 jaar geleden of langer zo smakelijk kon vertellen over het campingleven. Zitten we daar in onze slaapcabine van 2x1,5 m. Moeten we proberen al liggend op onze rug de onderbroek voor een fietsbroek te verwisselen. Als dat gelukt is zijn de sokken aan de beurt, hierbij moet vermeden worden dat er kramp ontstaat in de kuiten. Vervolgens draaien we om en trekken ons fietshirt over ons hoofd. Daarna volgt de ultieme poging om in een beweging vanuit de tent omhoog te komen en vervolgens onze schoenen aan te doen, dit alles zonder hierbij het Evenwicht te verliezen in het schuin aflopende mulle duinzand.

Bij snelheidsbeperkingsborden denken we meestal aan auto’s, maar vandaag bij diverse steile hellingen van 10% stonden ze toch echt. Kijk maar bij de foto’s.

Dag 7

Biscarosse- Cap Ferret

Vanmorgen aan het ontbijt kwam een alleraardigste Franstalige Canadese, van voor in de 50 naar ons toe. Zij vroeg ons in een aller charmants Engels of ze een foto van ons mocht maken. Wij waren een rolmodel voor haar. Ik kreeg het zelfde gevoel als toen ik op een contactavond voor de eerste keer ouders op bezoek kreeg die ik zelf als leerling onder mijn hoede gehad heb. Uiteraard kan in Frankrijk als lunch de “ salade nicoise” ontbreken, die stond dus vandaag op het program in het rustieke restaurant langs de weg. Ook de shortcut over zee naar Cap Ferret mag niet onvermeld blijven. En last but not least, de hoogste duinen van Europa waren indrukwekkend.

Dag 6

Minizan - Biscarosse plage

Wat de regen betreft bij aaminder als je met je hele hebben en houen verrast wordt door een stortbui bij het opzetten van je tent en alles maar dan ook alles nat is. Als beloning terwijl alles uitgestald licht in je in allerijl betrokken cabin het de volgende ochtend weer begint te regenen.

Dag 5

Dag 5 St Girons plage Minizan

Wakker worden met regen. Dus dagboek bijwerken, uitslapen, ontbijt op bed en wachten tot de bui over gaat. Zodoende vertrokken wij om half twaalf welgemoed met een natte tent richting noorden. Wat volgde was een ontspannen rit van 55 km door de duinen van Les Landes.

Dag 4

Dag 4 Cap Breton - St Girons plage

Eindelijk deed La Vélodysée wat ze ons beloofd had. Ze voerde ons over groene wegen door een rustiek landschap. Dit alles over het traject van een voormalige spoorbaan. Regelmatig in verkoelende schaduw in plaats van onder verzengende zonnestralen. We namen daarbij de tien geboden voor fietsen met warm weer die Ronald Kinderdijk ons geApt had ter harte. Veel drinken (water), goed eten en rusten. Dit laatste lukte wonderwel na het plat du jour onder de lommerrijke boom in Mollets-et-Man. Na onze siësta moest ik even later noodgedwongen het struikgewas in. Stap voor stap moest ik me een weg banen door de doornige struiken, afwisselend steunend op een been. Daarbij moest ik denken aan mijn zwager Henny zaliger die tijdens een wandeling door de Geelders wat moeilijk liep en met een verwrongen gezicht uitriep: ,,Ik moet schijten als een manke beer”.