Dag 19

laBarre-de-Monts - Pornic

Wat een uitkomst zo’n extra dak boven je hoofd. Ondanks de nachtelijke buien was onze tent s’morgens kurkdroog. Natuurlijk heeft zo’n uithoek op de camping ook zijn nadelen, ‘n nachtelijke sanitaire onderbreking vergt in het stikdonker heel wat evenwichtskunst. Tijdens het ontbijt werden we toch weer getest door de weergoden. Dus kozen wij ipv de glibberige gravelpaden voor de D22, La Velodysée is met een grauwsluier van regendruppels toch minder aantrekkelijker. Na de lunch klaarde het op en kon de was weer vrolijk achterop in de wind drogen. Zodoende konden we in het stadje Pornic, ja u leest het goed, NIC en niet No genieten van een onderkomen van Lodewijk de dertiende.

Dag 18

la Bauduère - laBarre de Monts

Na 3 rustdagen was daar bij het uitrijden van de uitgang direct weer het ultieme fietserleven-gevoel. Prima rollercoasteren.

Verder een “Je boft als je van vis houdt” dag met een entrée als een waar kunstwerk. Op de boulevard in Saint-Gilles-Crois-de-Vie ontstond weer het vertrouwde verschijnsel vakantiefietser versus huurfiets -dagtourist. Vrouw gehuld in minuscuul zwart broekje en look a like wit BH-tje keek gedachteloos afdwalend naar de vuurtoren nabij het “Duivelsgat” in de rotsachtige kust. “Oeh Ah!” stootte ik vertwijfeld uit ten einde een botsing te vermijden. Het lieve mens keek in eerste instantie met een blik van: ik weet ook wel dat ik sexy ben en barstte daarna uit in een klaterende schaterlach en verleende mij een ongestoorde doorgang. Een camping zoeken leverde meer problemen op, het woord complet deed zijn intrede. Gelukkig toonde de eigenares van een mobielhome park begrip voor ons. Aan het uiteinde stond een staketsel van roestige buizen en blauw wit gestreept zeildoek wat in een vorig leven waarschijnlijk als feesttent gefungeerd had.

Dag 17

Final Countdown

Dan volgt nu integraal de WhatsApp tekst van Annelies, die zij rond 18:00 uur aan onze kinderen stuurde:

Om 13:59 Appte Antoine:

Hello ,

not for the moment , it’s arrive this afternoon !

I write directly when it’s done

En om 15:10:

I receive the piece !

I send you message when it’s done

en om 15:59:

Your bike it’s ready

Wij antwoordden

Haleluja!

We’re coming

It takes approximately half an hour

We’ll see you.

En nu zitten we heel tevreden na 4,5 km fietsen met een werkende rem in de schaduw te genieten van een biertje en een schaaltje groene olijven. Morgen gaan we verder!

Ik heb daar nog een kort bericht aan toegevoegd.

En vanavond gaat de fles St Emilion Grand Cru open.

Dag 16

Dag 16 relaxdag 1

Tent verplaatst van pitch 20 naar 13.

Net op tijd voor een miezerige regenbui.

Op terras gezeten.

Pizza besteld en bier. En koffie.

Een fietstocht gemaakt (leenfiets Antoine) van ongeveer 20 km. Le circuit du fermers. Op een gegeven moment de bordjes gemist. Dank zij Google toch op de camping aangekomen.

Dag 15

camping - vogelspotten

Eerst maar eens uitslapen vandaag, tot wel 8 uur. Antoine de fietsenmaker maakte ons duidelijk wat het probleemwas. De olieleiding van mijn hydraulische rem lekte. Hij zag geen andere oplossing dan de benodigde onderdelen te bestellen en na ontvangst te monteren. Zodoende werden we verplicht tot enkele (rust)dagen. Hier was de plaatselijke Lidl weer goed mee, en op de terugweg naar de camping zat er in onze fietstas een bovengemiddelde hoeveelheid bier en wijn. Verder besloten we vooral veel van elkaar te genieten en zijn zo maar een eindje wezen fietsen. Verder profiteerden we op de camping van twee uiteenlopende natuurkundige processen. De iPad die opgeladen werd door ons draagbare zonnepaneel en bier uit blik gekoeld door het verdampende water uit Annelies haar microvezel-doek

Dag 14

Les Conches - la Bauduère

Gisteren merkte ik dat mijn achterrem hoegenaamd niets toevoegde aan het verminderen van mijn snelheid. De fietsenmaker die we per toeval ontdekten lapte de rem provisorisch op, maar kon geen garantie geven. Wel gaf hij een aanbevelingsbrief voor een bevriende collega in les Sables d’Olonne mee die er beter op ingericht was. We boften dat we een dusdanige tegenwind hadden waardoor de snelheid bij tijden niet hoger lag dan 10 km/h. Op doortocht in les Sables (d’Olonne) moesten we op het traditionele fiets/voetpad aan de boulevard alle mogelijke moeite doen om zorgeloze wandelaars te ontwijken. Het had ook zo zijn voordelen. Toen ik in een uiterste poging bij het bereiken van een hoogste punt een vervaarlijke oerkreet uitstootte reageerde een groep Fransen met Alez alez. Ze begonnen alsof het een rit op de alp d’huez betrof enthousiast mee te hollen en gaven ons letterlijk een duw in de rug.

Zodoende arriveerden we om 19.00 uur veilig op onze camping in La Bauduére.

Dag 13

Marais Fleuri - Les Conches

Vandaag was het zwarte zaterdag, alle Fransen die nog niet op vakantie waren trekken er dan alsnog op uit. Vanuit onze beschutte rustplaats onder de haag van tamarisken zagen wij in de verte een eindeloze sliert auto’s zich tergend langzaam door het lege landschap verplaatsen. Helemaal leeg is ook niet waar, talloze immens grote velden zonnebloemen trokken aan ons oog voorbij. Een kleine tegenvaller vandaag. Een van de weinige trauma’s in mijn leven is leverpastei. In tegenstelling tot komkommers doet het nuttigen van dit voedsel me nog altijd licht huiveren. Dus viel de entree van het menu wat tegen. De bestelde terrine de campagne bleek ipv groentesoep leverpastei tezijn. Aangekomen op de intieme camping en na ons geregistreerd te hebben bespraken we wat we nog nodig hadden uit de epicerie van de camping. Bier, wijn en brood. De eigenares van de camping lachte schalks en sprak alsof het een reclame slogan betrof: Áh, du bière, du vin, du pain.

Dag 12

Rochefort Marais Fleuri

Zon, zand en zee. Een adembenemende zonovergoten rit van 64 km met veel fotomomenten. En weer vis bij het menu du jour. Maar het absolute hoogtepunt viel op het einde van de rit. Moe gestreden reden we Marais binnen door een wirwar van straatjes op zoek naar de camping. Staan we voor een terras wat te staan met een gezicht van, wat nu? Komt daar een man uit het café met een vers getapt glas bier in zijn hand. Of we iets zochten. Ja de camping. De man, gehuld in korte lange broek en zwarte kousen tot aan zijn knieën pakte zijn fiets en maakte het universele gebaar: volg mij. Dat deden wij braaf en kwamen zodoende recht voor de ingang van de camping uit. Hoezo arrogante Fransen?