Vélodysée-henri-annelies.reismee.nl

Dag 35 Naar huis op de Hokkelhoeve

Bollezeele - Diksmuide - Best

Reden we vanmorgen door de straten van dat dorp met de typisch Franse naam Bollezeele, op weg naar Diksmuide in België. Om on na speurbare reden droom ik elke fietsvakantie  wel een of meerdere keren over bizarre avonturen met de muziekgezelschappen waar ik deel van mag uitmaken. Waar we gefietst hebben, in Spanje, Schotland, Duitsland of noem maar op. Live muziek komen we altijd tegen. Ook vandaag op onze laatste dag in Frankrijk, na de koffiestop in Esquelbecq zagen wij een groep muzikanten die duidelijk herkenbaar op het punt stond een aubade te brengen. Verder fietsend zagen we na 55 hete zondag kilometers al  van ver het imposante "IJzermonument" ter nagedachtenis aan de 1e wereldoorlog opdoemen in het weidse landschap. Voor ons een teken van herkenning uit de fietsvakantie 2015. Wat later kwamen we aan op het mooie marktplein van Diksmuide. De afgelopen dagen rijpte meer en meer het plan om na ruim 1800 km in het land van Marianne vanuit hier de trein te nemen naar Best. De kleinkinderen, kinderen, muziek maken en de tuin gingen steeds belangrijker worden na vijf enerverende fietsweken. 

Dag 34

 Wimereux - Bollezeele 


Ontbijt: 1/2,stokbrood, tomaat en jus d’orange. 

Na 13 km: grande café, 4 snee brood, dikke plak ham en kaas plus boter. 

Na 22 km: banaan, pudding en  jus d’orange. 

Na 33 km: Lunch Carrefour: Maaltijdsalade , pudding. + chocolade koekjes en halve liter cola van Vlaamse fietsgroep 

Na 60 km uiteindelijk neergestreken in Bollezeele of all places, ons laatste  overnachting adres in Frankrijk. Toen we aan onze avondmaaltijd begonnen, na  het opzetten van de tent en de dagelijkse douchebeurt schemerde het ondertussen al. Dientengevolge werd het een kortstondige avondmaaltijd alvorens we de tent inkropen. Gelukkig hadden we van onze Vlaamse  "white line fever" fietsvrienden bij se Carrefour ook een restant chocolade koekjes gekregen. Die kwamen goed van pas toen ik rond middernacht met een onbestemd gevoel wakker werd. Ik had gewoon honger..

Dag 33

Samer - Winnereux

Het hoogtepunt van vandaag had Boulogne sur Mer moeten zijn. Letterlijk klopt dat wel. Veel hoge gebouwen en weinig sfeer. Maar gauw doorgereden naar het iets verderop gelegen Winnereux met zijn camping municipal. Hier was wel een leuke boulevard, maar daar mocht je weer niet met de fiets komen. In de vroege avond zijn we dus maar met onze picknick tas en stoeltjes naar de duinen gereden om brood en wijn te nuttigen. Het moet overigens niet gekker worden. Om 20.45 uur lag Annelies al op onze comfortabele Thermarest matjes, en ik volgde om 9 uur.


Dag 32

Vironchaux - Samer


Vandaag een open uitwisseling gehad over mijn rijstijl, toegespitst op drie punten.

1. Voetstand op de pedalen.

2. Schakeltechniek versnellingen.

3. Op de juiste wijze inspelen bij opdoemende hellingen.

Na een zeer goed en positief gereden rit met als sluitstuk de Mont Milihardi, vlak voor de eindstreep is het oordeel als volgt:

Ik ben bevorderd naar het volgend fietsjaar, met de aantekening; hellingen toegestaan, ook zonder elektromotor.


Dag 31

Eu - Vironchaux

Vanmorgen in alle vroegte nog een laatste blik geworpen op het koetshuis van het chateaux Eu. Hier was tenslotte ons toiletgebouw gevestigd in de kasteeltuin. Ontspannen fietstocht vandaag (56km). Vermeldenswaard is dat we in Boursevile op de rotonde stuitten op een afbeelding die de drager van de gele trui de goede richting wees. Laat ik nou net toevallig mijn gele polo aan hebben. Vandaar de bijbehorende foto voor deze dag.


Dag 30

Gueures - Eu


Vandaag in Torqueville geen crème bruleè maar in de bushalte cola met brood. Het plaatselijke café was dicht en gesloten. Wat wel leuk was, vanaf een heuvelrug, komende uit het bos zagen we voor het eerst weer de Atlantische oceaan. De aanblik van de camping bij aankomst in ... was ook alleszins de moeite waard. We zouden in de kasteeltuinen overnachten vandaag. Nou het kasteel zelf was ook alleszins de moeite waard. En om het verhaal van die arrogante Fransen nogmaals te ontkrachtten. Gedoucht en opgefrist hadden wij onze eet attributen uitgestald op onze waterdichte plunjezak, komt daar onze Franse buurvrouw aangelopen. Begint daar als een volleerde Ikea-ganger een bouwpakket uit te pakken, en plots staat daar een professionele tafel voor onze avondmaaltijd.


Dag 29

Dag 29 ma 19/8 Jumiéges - Gueures

In alle rust onze tent vanmorgen afgebroken om onze vriendelijke Nederlandse buren, die ons gisteren zo hartelijk ontvingen, niet wakker te maken. Skitz, Anne, Sjoerd en Arend. Sinds we de Atlantische oceaan verlaten hebben en via de Loire verder landinwaarts zijn getrokken neemt het aantal leegstaande panden toe en het aantal pleisterplaatsen af. Gisteren zochten we tot half twee naar een bord met “plat du jour” en ouvert. Uiteindelijk gingen we maar voor ons stokbroodje op de oprit met tuinhek zitten van een huis langs de weg. Vrolijk zwaaiden wij naar twee spelende kinderen. Direct kwam de dienstdoende oppas-opa langs. Kom lekker op een echte stoel bij ons in de tuin zitten, was zijn reactie. Toen het even later ging regenen vluchtten we met onze uitgestalde etenswaren naar de keuken, alwaar de gastvrouw ons verblijdde met een heerlijke Senseo. Tegelijkertijd stopte ze ons nog vier vers geplukte tomaten toe. Na 65 km vonden we camping La Vallée, maar nog steeds geen restaurant. We hadden ons voor deze avond al verzoend met een maaltijd van 4 tomaten en een zakje pinda’s. Kwam er toch nog redding; een caravan bewoonster verwees ons naar een epicerie 2 km verderop. Terwijl de vrouw de winkelier belde om nog even open te blijven sprong Annelies op de fiets. Dankzij de magnetron van voornoemde dame aten wij een exquise maaltijd samengesteld uit lasagne, cous cous en boeuf bourgogne. Dit alles overgoten met een heerlijk glas pomerol.



Dag 28

Bernay - Jumiéges


Het opstaan verliep het zelfde als gisteren, met dien verstande dat het al heel de nacht geregend had. Gisteren was de dienstdoende beambte van de camping municipal al naar huis. Vanmorgen om 9.15 uur was hij/zij er nog steeds niet. Al met al een goedkope dag gisteren. Om het te compenseren dan maar een fles Pomerol gekocht. Vandaag zagen we eindelijk weer eens blauwe stukjes in de lucht waar een matrozenpakje uit gemaakt zou kunnen worden, zoals tonny Aarts placht te zeggen. Wat in Normandië opvalt zijn de talloze vakwerk huizen. ‘n Persoonlijk hoogtepunt vandaag was toch wel het verlaten van de veerboot in Jumiéges. We moesten van de boot naar de wal een korte steile helling overwinnen. Ik zou wel eens even laten zien dat fietsend kon. Vlug in het kleinste verzet gezet en gaan. Met een uiterste krachtinspanning en een verwrongen gezicht bereikte ik de top onder luid gejoel van de Fransen die stonden te wachten. Ik plukte met mijn vingers aan mijn Gele polo en riep: Ici maillot jaune! Dit had op zijn beurt weer noch meer enthousiast gejoel tot gevolg.